Nooit meer slapen II

Ik heb nog wel eens gedacht dat ik later, als ik groot ben, onderzoek wil doen in de tropen. Het onderzoeken van gebieden die nauwelijks nog door mensen zijn beïnvloed leek me echt het summen. Daar ben ik aardig van aan het genezen.
Als je hier onderzoek doet ben je in de eerste plaats een regelneef. Er is namelijk helemaal niets geregeld maar dan ook echt helemaal niets. Dus al het gereedschap, personeel, kantoor etc. moet je overal en nergens vandaan halen. En dan moet je maar hopen dat de mensen die je geregeld hebt ook het werk kunnen doen waarvoor je ze hebt aangenomen. Dus dat de kok die je meeneemt op veldwerk ook echt kan koken en dat de motorzagen van de kappers ook echt werken. Lijkt voor de hand liggend. Maar dat is het dus niet.
Dan heb je natuurlijk nog het ambtenarenapparaat; leuren, bedelen, dreigen, sjansen en omkopen zijn allemaal methodes die je als onderzoeker hier moet hanteren om een lullige vergunning of visa los te krijgen.
En als het tegen zit heb je pas na 2,5 jaar hard werken je eerste resultaten, die, als het echt tegen zit, je volledige proefschrift hypothese ondermijnen. Dit is een samenvatting van het werk van Danae.
Natuurlijk wist ik dat ik er een nogal een onrealistisch en romantisch beeld op na hield, maar zelfs het geneuzel over natuurgebieden die nog niet zijn aangetast door mensen is een fars. Een aantal gebieden die we gebruiken liggen helemaal vol met pot scherven. Dit wijst er op dat deze gebieden landbouwgronden zijn geweest, zo'n 300 jaar geleden.