“Vannacht hoorde ik een voetbalwedstrijd of zoiets, mensen die juichten en een scheidsrechtersfluitje” zei ik van de week tegen Danae. Ze keek me verbaast aan en lijkt te denken dat de Lariam pillen nu echt naar mijn hoofd zijn gestegen. Dat zijn ze deze keer inderdaad, ik heb verdomd veel last van de bijwerkingen van dit beruchte anti malaria middel. Down, labiel, lusteloos, geen eetlust schijnen allemaal “collateral damage” te zijn bij dit middel. Dat was me wel eens eerder verteld, maar meestal waren dat verhalen viavia. Aangezien ik Lariam een keer eerder had gebruikt zonder dat ik last had van bijwerkingen, had ik die verhalen aangezien voor urban legends onder reizigers. Daar moet ik toch van terug komen. Helaas. Niet slikken is ook niet echt een optie, omdat het regenseizoen (lees: muggenseizoen) hier net is begonnen. En hier in het ziekenhuis terecht komen met malaria is nou ook niet echt een opbeurend vooruitzicht.
Maar dat neemt niet weg dat ik nog niet volledig krankzinnig ben geworden en dat ik die nacht echt mensen hoorde juichen en iemand die regelmatig op een fluitje zat te jengelen. Maar Danae lijkt me niet echt tegeloven. Ik zal haar maar niet vertellen dat ik een paar dagen later om 4 uur 's nachts een Duitse slager karaoke feest hoorde.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Posts
5 opmerkingen:
¡Hola!
Leuke blog, ben benieuwd wat we nog meer te lezen krijgen.
Ik ben nog niet begonnen aan de malariapillen, maar hier in Mexico hoor ik wel de hele dag Tiroler muziek. Of iets wat er op lijkt. Het heet hier mariachi, maar het lijkt verdomd veel op Oosterijkse jodelmuziek.
We zitten nu in Merida in het ranzigste hotel dat we in deze stad konden vinden. Ik vermoed dat er meerdere honden zijn overleden op de matrassen voordat de hotelier ze van de vuilnisbelt heeft gehaald om voor de bedden in zijn etablisement te gebruiken. Naar het zich laat aanzien zijn de lakens ook al enige tijd niet ververst en zijn de muren bedekt met een zeldzame schimmelsort waar jij als bioloog uit je dak van zou gaan.
Dit alles mag de pret niet drukken, want verder is het allemaal alleraardigst hier. Nog niet afgezet, vriendelijke mensen en mooie contrasten, van het uiterst rustige leven in een klein dorpje waar bijna geen toerist te vinden is, tot de gekte in Merida.
Succes met alles en ik spreek je later.
Reinier
Hey daan,
Leuk dat je een weblog hebt!! Weten wij hier in Nl tenminste ook een beetje waar je mee bezig bent! Maarre ik had idd ook altijd zo'n last van Lariam, maar ik dacht op een gegeven moment dat de meest rare dingen echt gebeurde, maar die bleek ik dan later gedroomd te hebben (een klein beetje a la het feestje van Jeroen verhaal..). Maarre ik kan je vertellen dat dat ook niet zo handig is!
Maar hoop dat je nog een beetje een leuk onderzoeksplan kan verzinnen! Nou ja, pas goed op jezelf in the jungle!! xx ren
bonsoir Daan,
Wat Büch-achtige avonturen zouden ook wel tussen je verhalen passen! Wat die Lariam betreft, de verhalen daarover zijn géén kolder, de gevolgen wel, stop ermee! Als je wilt, kunnen we hier wel naar alternatieven zoeken, ik heb zelf ooit een bepaalde soort antibioticum als anti-palludisme geslikt.
Maar goed, ik kan me voorstellen dat je je Duitse slager karaoke feest 's nachts niet wilt missen :-)
Sterkte, Ingrid B.
hoi Daan
Trouwens ook heel handig om op deze manier iets van Reinier te lezen.
Twee vliegen in een klap zogezegd.
Groet voor wie dit leest,
Trijnie
Jonge, jonge, jonge. Kijk dat is nog eens een hele belevenis de hele dag turen naar een boomstam. Nou ik kan nou niet echt zeggen goh ik zou wel willen ruilen ofzo. En ook van Reinier zijn verhaal over het geweldige hotel in Mexico maakt me niet echt warm. Ben blij dat wij volgend jaar gewoon naar Italie gaan (lees: wel muggen, maar geen Lariam). Ach ja, ook wij zullen vast wel vervelende momenten tegenkomen zoals overstromingen in onze tent.
Nou Daan ik hoop dat de Lariam niet nog meer last gaat bezorgen.
En Reinier heel veel plezier en geniet ervan.
Groetjes,
Maria
Een reactie posten