De afgelopen drie weken ben ik samen met Josje door Bolivia geraced. We zijn opgegeten door muggen, we zijn levend verbrand in de woestijn terwijl de oren van onze kop waaiden en als we ´s avonds nog oren over hadden vroren ze er af. Verder zijn we ziek geweest, hebben we zit vlees gekregen van de vele hobbelige kilometers en zijn we bestolen.
Desondanks was het echt super en helaas gaat Josje overmorgen alweer naar Nedereland. Dus of jullie horen de verhalen van haar of jullie moeten nog even wachten tot ergens volgende week. Dan ben ik namelijk weer in Riberalta en zal ik weer wat verhalen en foto´s online zetten.
Voor nu wens ik iedereen een goed Oud en Nieuw.
zaterdag 29 december 2007
zondag 9 december 2007
Geruchten
Voor mensen die in provincie Pando of Beni en niet in de 'stad' Riberalta wonen, is contact maken met de buitenwereld nogal lastig. De werking van telefoons, tv's en radio zijn nogal afhankelijk van het weer en andere onduidelijke random zaken. En in het hele noordelijke gebied verschijnt geen enkele krant, ook niet in Riberalta.
Dus als mensen willen weten wat er in de rest van Bolivia gebeurt zijn mensen afhankelijk van de geruchtenmachine.
Meeste geruchten gaan over onschuldige zaken en zijn praktisch van aard, tenminste ze zijn praktisch bedoelt. Zoals die keer dat we met de auto veldwerk wilde gaan doen. Toen ging het gerucht dat we onmogelijk met de auto in Verdun konden komen. De wegen en brug lagen overhoop en er zou geen door komen aan zijn. Toen we met anderhalve week vertraging met de motor naar Verdun gingen, bleek dit gerucht onzin te zijn.
Een ander onderwerp dat de geruchtenmachine op volle toeren laat draaien is politiek. Ik heb al eerder uitgelegd hoe betrokken de mensen bij politiek zijn. Het laatste gerucht wat hier de ronde ging was dat er van de week een Venezolaans vliegtuig in Riberalta was geland en om onduidelijke redenen is dat vliegtuig door locals weggejaagd. Nu gaat het gerucht dat het vliegtuig naar Brazilië is gegaan en daar zijn de Braziliaanse autoriteiten er achter gekomen dat het vol zat met wapens.
Dit gerucht is natuurlijk een bron voor complot theorieën; Morales zou met de hulp van Chaves een leger opbouwen om het laagland onder de duim te houden.
Tja, wat er allemaal waar is en wat niet, is niet te achterhalen. Maar voorlopig zijn er alleen maar stakingen en blokkades en die zijn vooral alleen maar lastig.
UPDATE:
Vandaag hoorde ik een ander gerucht over het Venezolaanse vliegtuig. Er zouden helemaal geen wapens inzitten, maar een rijke Venezolaan, die naar Riberalta kwam om geld te investeren in een aantal kleine bedrijven. Het gerucht gaat verder dat de volledig uitgebrande en gestripte auto die bij het vliegveld ligt, van deze Venezolaan was.
Dus als mensen willen weten wat er in de rest van Bolivia gebeurt zijn mensen afhankelijk van de geruchtenmachine.
Meeste geruchten gaan over onschuldige zaken en zijn praktisch van aard, tenminste ze zijn praktisch bedoelt. Zoals die keer dat we met de auto veldwerk wilde gaan doen. Toen ging het gerucht dat we onmogelijk met de auto in Verdun konden komen. De wegen en brug lagen overhoop en er zou geen door komen aan zijn. Toen we met anderhalve week vertraging met de motor naar Verdun gingen, bleek dit gerucht onzin te zijn.
Een ander onderwerp dat de geruchtenmachine op volle toeren laat draaien is politiek. Ik heb al eerder uitgelegd hoe betrokken de mensen bij politiek zijn. Het laatste gerucht wat hier de ronde ging was dat er van de week een Venezolaans vliegtuig in Riberalta was geland en om onduidelijke redenen is dat vliegtuig door locals weggejaagd. Nu gaat het gerucht dat het vliegtuig naar Brazilië is gegaan en daar zijn de Braziliaanse autoriteiten er achter gekomen dat het vol zat met wapens.
Dit gerucht is natuurlijk een bron voor complot theorieën; Morales zou met de hulp van Chaves een leger opbouwen om het laagland onder de duim te houden.
Tja, wat er allemaal waar is en wat niet, is niet te achterhalen. Maar voorlopig zijn er alleen maar stakingen en blokkades en die zijn vooral alleen maar lastig.
UPDATE:
Vandaag hoorde ik een ander gerucht over het Venezolaanse vliegtuig. Er zouden helemaal geen wapens inzitten, maar een rijke Venezolaan, die naar Riberalta kwam om geld te investeren in een aantal kleine bedrijven. Het gerucht gaat verder dat de volledig uitgebrande en gestripte auto die bij het vliegveld ligt, van deze Venezolaan was.
Politiek
In in Nederland wordt er regelmatig door politici geklaagd dat 'de gewone' man meer bij de politiek betrokken moet zijn. Hier zijn mensen heel erg betrokken en ik vraag me af of dat nou zo'n goed idee is.
Voor ik verder ga moet ik eerst even in het kort uitleggen hoe hier de politieke situatie is.
Bolivia is verdeeld in het koude, ijle en arme hoogland en het tropische rijke (o.a. door gas)laagland. In het hoogland wonen vooral indigenous, mensen met een afkomst van de oude culturen. In het laagland wonen vooral mensen met een (Spaans) Europese afkomst. Mensen in het hoogland vinden mensen uit het laagland achterlijke boeren en deze liefde is geheel wederzijds. De indigenous hebben een kleine meerderheid en daarmee hebben ze in 2005 de linkse Evo Morales gekozen. Een indigenous uit het hoogland die vroeger een coca boer was. Hij is onder andere zo populair geworden omdat hij zo lekker 'gewoon' is gebleven. Hij heeft inderdaad altijd hetzelfde kloffie aan, ook bij zijn inauguratie, maar dat trucje kennen we natuurlijk al van Castro. En met Castro en uiteraard ook Chaves is hij dan ook grote vrienden.
Nu terug naar de betrokkenheid van de mensen bij politiek. Je begrijpt natuurlijk al dat de mensen in Riberalta en omgeving niets van Morales moeten hebben. Dat laten ze het liefst merken met blokkades. Zo werd het veldwerk nog meer vertraagd omdat er een wegblokkade was. Verder is het soms onmogelijk om la Paz over de weg te bereiken omdat alle wegen naar la Paz zijn geblokkeerd. En niet zo heel lang geleden hadden ze het vliegveld van Santa Cruz geblokkeerd.
En andere middel zijn stakingen. Het verschil is niet heel groot maar in de kern komt het er op neer dat met blokkades reizen voor iedereen onmogelijk wordt gemaakt. En bij stakingen wordt het iedereen onmogelijk gemaakt om te werken. Zo waren er een paar weken geleden landelijk stakingen, wat in hield dat ook niemand mag werken. Dus kleine winkeliers die niet willen staken omdat ze gewoon hun brood willen verdienen, hebben niets te willen. Want in de strijd voor een betere democratie moet iedereen meewerken en beetje dwang is blijkbaar geoorloofd. Dus ook als je niets met politiek te maken wil hebben wordt je hier betrokken, tegen wil en dank.
Voor ik verder ga moet ik eerst even in het kort uitleggen hoe hier de politieke situatie is.
Bolivia is verdeeld in het koude, ijle en arme hoogland en het tropische rijke (o.a. door gas)laagland. In het hoogland wonen vooral indigenous, mensen met een afkomst van de oude culturen. In het laagland wonen vooral mensen met een (Spaans) Europese afkomst. Mensen in het hoogland vinden mensen uit het laagland achterlijke boeren en deze liefde is geheel wederzijds. De indigenous hebben een kleine meerderheid en daarmee hebben ze in 2005 de linkse Evo Morales gekozen. Een indigenous uit het hoogland die vroeger een coca boer was. Hij is onder andere zo populair geworden omdat hij zo lekker 'gewoon' is gebleven. Hij heeft inderdaad altijd hetzelfde kloffie aan, ook bij zijn inauguratie, maar dat trucje kennen we natuurlijk al van Castro. En met Castro en uiteraard ook Chaves is hij dan ook grote vrienden.
Nu terug naar de betrokkenheid van de mensen bij politiek. Je begrijpt natuurlijk al dat de mensen in Riberalta en omgeving niets van Morales moeten hebben. Dat laten ze het liefst merken met blokkades. Zo werd het veldwerk nog meer vertraagd omdat er een wegblokkade was. Verder is het soms onmogelijk om la Paz over de weg te bereiken omdat alle wegen naar la Paz zijn geblokkeerd. En niet zo heel lang geleden hadden ze het vliegveld van Santa Cruz geblokkeerd.
En andere middel zijn stakingen. Het verschil is niet heel groot maar in de kern komt het er op neer dat met blokkades reizen voor iedereen onmogelijk wordt gemaakt. En bij stakingen wordt het iedereen onmogelijk gemaakt om te werken. Zo waren er een paar weken geleden landelijk stakingen, wat in hield dat ook niemand mag werken. Dus kleine winkeliers die niet willen staken omdat ze gewoon hun brood willen verdienen, hebben niets te willen. Want in de strijd voor een betere democratie moet iedereen meewerken en beetje dwang is blijkbaar geoorloofd. Dus ook als je niets met politiek te maken wil hebben wordt je hier betrokken, tegen wil en dank.
zaterdag 8 december 2007
Bad carma
Je hebt wel eens van die dagen dat je denkt dat echt alles tegen zit.
Nadat ik over ben gegaan op de malarone en m'n humeur een beetje bij trok, kreeg ik toch een partij last van diarree. Maar het is voor iedereen beter als ik verder niet in details treed. Enfin toen dat goed en wel over was, kreeg ik het zaterdagavond echt onwijs koud en daarna bloedje heet. Ik was niet van plan om de hypochonder uit te gaan hangen en gelijk te gaan denken dat ik leed aan malaria of ander tropisch parasieten tuig waar je het loodje van legt. Dus in de veronderstelling dat een nachtje slapen wel goed zou doen, besloot ik om te wachten tot de volgende ochtend voor ik in paniek zou raken. De volgende ochtend was niet veel beter, eigenlijk slechter. Hoofdpijn, spierpijn, diarree (again zucht....), zweten als een malle, duizelig, ik wist niet dat je zoveel verschillende pijn tegelijkertijd kon hebben.
Ik ben toen samen met Claudia (zij is een Boliviaanse die in NL promoveert op een onderzoek dat ze in Bolivia doet, vrij briljante constructie) naar het ziekenhuis gegaan. Daar had ik enigszins medelijden met de arts, om mij te onderzoeken moest hij mij aanraken. Maar vanaf het moment dat ik mijn bed uit was gekomen hadden mijn porien zich collectief open gezet. Tegen de tijd dat ik bij het ziekenhuis was waren mijn kleren echt helemaal doorweekt van het zweet.
Na een bloedtest bleek dat ik salmonella had. Dat is iets wat hier nogal vaak voorkomt en ze waren dan ook allerminst onder de indruk van de concentratie salmonella in mijn bloed. Het is dat iedereen hier erg vriendelijk is, maar anders hadden ze gezegd dat ik me niet zo moet aanstellen.
Het is nu bijna een week later en het lijkt er op dat ik weer redelijk hersteld ben. Hopelijk krijg ik er verder geen last als ik vanaf volgende week met Josje rond ga reizen. Maar hygiene en eten schijnen niet erger te kunnen dan in Riberalta, dus ik heb goede hoop.
Wat weer niet tegenviel waren de kosten van het ziekenhuis bezoek. 30 bolivianos voor het consult, 20 bolivianos voor de bloed test, 15 bolivianos voor de antibiotica kuur. Dat is bij elkaar minder dan 6,5 euro, ik denk niet dat de verzekering me serieus neemt.
Nadat ik over ben gegaan op de malarone en m'n humeur een beetje bij trok, kreeg ik toch een partij last van diarree. Maar het is voor iedereen beter als ik verder niet in details treed. Enfin toen dat goed en wel over was, kreeg ik het zaterdagavond echt onwijs koud en daarna bloedje heet. Ik was niet van plan om de hypochonder uit te gaan hangen en gelijk te gaan denken dat ik leed aan malaria of ander tropisch parasieten tuig waar je het loodje van legt. Dus in de veronderstelling dat een nachtje slapen wel goed zou doen, besloot ik om te wachten tot de volgende ochtend voor ik in paniek zou raken. De volgende ochtend was niet veel beter, eigenlijk slechter. Hoofdpijn, spierpijn, diarree (again zucht....), zweten als een malle, duizelig, ik wist niet dat je zoveel verschillende pijn tegelijkertijd kon hebben.
Ik ben toen samen met Claudia (zij is een Boliviaanse die in NL promoveert op een onderzoek dat ze in Bolivia doet, vrij briljante constructie) naar het ziekenhuis gegaan. Daar had ik enigszins medelijden met de arts, om mij te onderzoeken moest hij mij aanraken. Maar vanaf het moment dat ik mijn bed uit was gekomen hadden mijn porien zich collectief open gezet. Tegen de tijd dat ik bij het ziekenhuis was waren mijn kleren echt helemaal doorweekt van het zweet.
Na een bloedtest bleek dat ik salmonella had. Dat is iets wat hier nogal vaak voorkomt en ze waren dan ook allerminst onder de indruk van de concentratie salmonella in mijn bloed. Het is dat iedereen hier erg vriendelijk is, maar anders hadden ze gezegd dat ik me niet zo moet aanstellen.
Het is nu bijna een week later en het lijkt er op dat ik weer redelijk hersteld ben. Hopelijk krijg ik er verder geen last als ik vanaf volgende week met Josje rond ga reizen. Maar hygiene en eten schijnen niet erger te kunnen dan in Riberalta, dus ik heb goede hoop.
Wat weer niet tegenviel waren de kosten van het ziekenhuis bezoek. 30 bolivianos voor het consult, 20 bolivianos voor de bloed test, 15 bolivianos voor de antibiotica kuur. Dat is bij elkaar minder dan 6,5 euro, ik denk niet dat de verzekering me serieus neemt.
Spaans II
M'n Spaans gaat steeds beter maar er zijn zoveel dingen die je maar net even moet weten.
Bij binnenkomst in Bolivia krijg je standaard een dertig dagen visum. Daarna kan je bij een migratie kantoor een visum voor negentig dagen krijgen. Wil je nog langer in Bolivia blijven kan je even de grens over en weer terug en dan krijg je weer dertig + negentig dagen. Geen idee hoe vaak je dit kan herhalen, maar aangezien ik hier al bijna dertig dagen was, moest ik dus langs het migratie kantoor. Volgens Danae beloofde dit wat, in een poging om een werk visum voor twee jaar aan te vragen is haar paspoort ergens tussen la Paz en Riberalta gestrand. Zodoende is zij haar paspoort al een maand of wat kwijt.
Dus met het beste humeur en alle geduld van de wereld ging ik naar het migratie kantoor. Twee vriendelijke mannetjes die hun best deden, maar werkelijk geen flauw idee hadden waar Hollanda ligt of hoeveel dagen visum Hollandeses krijgen. In een officieel aan elkaar geniet vodje zochten ze naar Hollanda. Nadat ze ongeveer drie kwartier naar mijn paspoort en het vodje hadden zitten staren, besloten ze dat ze moesten bellen. En daar hadden ze mijn telefoon voor nodig. Ik weet niet waar ze naar toe belde maar binnen 20 seconde hadden ze m'n beltegoed op gebeld en waren ze nog niets wijzer. Na nog een half uur naar het officiële vodje en mijn paspoort gestaard te hebben besloten ze dat ik later maar terug komen.
Danae kon me vertellen wat het probleem was en toen ik de volgende ochtend weer bij het migratie kantoor kwam, waren de twee heren er zelf ook achter gekomen. Ik kom niet uit Holanda, maar uit Paises Bajos. Binnen twee minuten stond ik weer buiten met een nieuw visum.
Bij binnenkomst in Bolivia krijg je standaard een dertig dagen visum. Daarna kan je bij een migratie kantoor een visum voor negentig dagen krijgen. Wil je nog langer in Bolivia blijven kan je even de grens over en weer terug en dan krijg je weer dertig + negentig dagen. Geen idee hoe vaak je dit kan herhalen, maar aangezien ik hier al bijna dertig dagen was, moest ik dus langs het migratie kantoor. Volgens Danae beloofde dit wat, in een poging om een werk visum voor twee jaar aan te vragen is haar paspoort ergens tussen la Paz en Riberalta gestrand. Zodoende is zij haar paspoort al een maand of wat kwijt.
Dus met het beste humeur en alle geduld van de wereld ging ik naar het migratie kantoor. Twee vriendelijke mannetjes die hun best deden, maar werkelijk geen flauw idee hadden waar Hollanda ligt of hoeveel dagen visum Hollandeses krijgen. In een officieel aan elkaar geniet vodje zochten ze naar Hollanda. Nadat ze ongeveer drie kwartier naar mijn paspoort en het vodje hadden zitten staren, besloten ze dat ze moesten bellen. En daar hadden ze mijn telefoon voor nodig. Ik weet niet waar ze naar toe belde maar binnen 20 seconde hadden ze m'n beltegoed op gebeld en waren ze nog niets wijzer. Na nog een half uur naar het officiële vodje en mijn paspoort gestaard te hebben besloten ze dat ik later maar terug komen.
Danae kon me vertellen wat het probleem was en toen ik de volgende ochtend weer bij het migratie kantoor kwam, waren de twee heren er zelf ook achter gekomen. Ik kom niet uit Holanda, maar uit Paises Bajos. Binnen twee minuten stond ik weer buiten met een nieuw visum.
Abonneren op:
Posts (Atom)
Posts
